BRACIA

 

Tak, jak widać do tej pory,

Wciąż te same mamy krzyki.
Wciąż pakują się kaczory

W najróżniejsze bijatyki.

Mają cel swój już obrany.

Biją wciąż w to samo zło.

Biją zwykle tylko pianę

A tą pianą jest PeO.

 

Piana to jest takie cosik,

Napuszone i wielkie nic.

Jaru ma to w swoim głosie,

Rzuca temat, tak dla pic…

 

Żaden premier, nawet Donek,

Nie powinien dać spokoju
Takim ludziom jak Angela,

Która wspiera wypędzonych.

Bo uległość wobec Niemców -

Tak to twierdzi Wielki Jaru -

Nie uchroni od tasiemców

Roszczeń, tak jak od komarów.

 

Dać Europie więcej „S”! -

Oto hasło brata Lecha.

Na Europę Lechu - pies,
Gdy to mówi - się uśmiecha…

 

PO sprowadza się do chlewu!

Krzyczy Jaru gromkim głosem.

Nie poskramia swego gniewu,

I podpiera się etosem.

 

Kiedy w Polsce rządził PiS,

To walczylim, my z układem.

Teraz PO sobie kpi,

Dając PiS dwa świńskie zady.

 

Silna Europa - to wielkie coś,
To polska racja stanu.

Rydzyk chciał wyjąć z BOŚ,

Miliony dla swego planu.

 

Zgadza się tu w całej mierze,

Z poglądami obu braci,

On odmawia im pacierze,

PiS mu stara się odpłacić.

 

Dwaj ludkowie, tacy śmiali,

Mają pęd do Europy.

Chętnie by ją naprawiali,
Więc pomysłów mają kopę…

 

Chcą też Polski całkiem nowej,

Zbudowanej na swą modłę:

Niby PiS, a rydzykowej,

Z kaczki-bliźniaczki godłem.

 

Lecz nie wiedzą biedaczkowie,

Jak budować, w jakiej skali.

Może ktoś im to podpowie:

Bracia! Jesteście za mali.

 

Więc wracajcie do Trójmiasta,

Bo Żoliborz was nie znosi,

Lub zawińcie się do ciasta
I upieczcie się. No i basta.

 

7  czerwca  2009 Stanisław  Cybruch