Moje przemyślenia

  Motto: Choć była kiepska - Dobrze grała. Ale w pół drogi… Się nie PO-PiS-ała. Przez dwa lata Kwitła ślicznie - Jak czerwona róża I była faktycznie Nie aż taka zła. Wysoko leciała W sondażach jak burza - Podcięło jej skrzydła CBA. Było dobrze, nawet cacy. Górowała nad innymi, Zachwycali się Polacy Jej cudami ukrytymi. Aż tu nagle przyszedł kres, Bo Mariuszek się wychylił. Bodaj był on lepiej sczezł, Więc Mariuszka pogonili. Jaru wściekł się jak zaraza, Groził, że im coś pokaże. Jaru często to powtarza, Czort wie, kiedy to się zdarzy. Jedno pewne – wciąż jest skory, Wszak ma wolę, siłę, formę - Zatopić Platformę. Trwa, więc konflikt PeO z PiS, I zadziory z prezydentem. PiS kojarzy się z agresją, Nienawiścią i zamętem. PeO zaś – to błogi spokój, Smak kultury i miłości. To profesja dyplomacji, Obiecanek co niemiara, I uśmiechów i nadziei, Że się wszystko spełni zaraz. PiS to kłębek strasznych rogów, Najeżonych władców świata, To praktyka – „Szukać wrogów!” - Prezesa, no i jego brata… Wła

  Motto:   Było ich trzech: Miro, Zbych i Grzech. I powiem nie do śmichu - Był też czwarty – Rychu.   Łączył ich interes bliski - Kumplowsko-biznesowy - Powiedzmy, co nieco śliski I niezbyt zdrowy.   Spotkania towarzyskie Zakrapiane wódzią, Rozmowy dalekie i bliskie - Na stacji paliw i na odludziu. Było i takie jedno: Smutne, ponure, czarne (Przy nim słabi bledną) - Wśród mogił cmentarnych.   Kolesie od biznesu Dla zmyłki i ze sprytu, Mieli złote sukcesy Bez faktur i kwitów. Chcieli mieć więcej, Wszak nigdy dość dobrobytu. Lecz wokół nich Coraz goręcej - Wszystko przez Jednorękich bandytów.   Grozą pachniała legenda, Pewnego Tomka-agenta. Agent – wiadomo, menda - Przez CBA rozdęta. Ale Tomek – wyjątek, To towarzyska dusza. Prawdziwej sprawy wątek Stanowi cień Mariusza.   Z tego właśnie cienia, Powstała pieśń aferowa A dla wyjaśnienia - Komisja Hazardowa. Ostrzyli kły i dzioby Orły opozycyjnej sceny, Nad PO rychłym grobem - PiS-kie i lewicowe hieny.   Jastrzębie i legwany Wiedzą: Padlin