Moje przemyślenia

Dawnymi czasy różnie bywało, było siermiężnie i przaśnie. Dzisiaj Polakom ciągle za mało... - niestety, to Polska właśnie. Jeśli się komuś w życiu powiedzie, sąsiad z zawiści nie zaśnie i wszystko zrobi by ten gnił w biedzie... - niestety, to Polska właśnie. Cieszy się rodak, gdy ktoś ze szczytu, spadając o glebę plaśnie. Inni nie mogą mieć dobrobytu... - niestety, to Polska właśnie. Brak dzisiaj rozmów oraz dialogów, jedynie kłótnie i waśnie. Zamiast przyjaciół szuka się wrogów... - niestety, to Polska właśnie. Babcię za kradzież masła (gdy wpadnie), Temida wyrokiem chlaśnie. Cwaniak bezkarnie miliony kradnie... - niestety, to Polska właśnie. Brat swego brata zadenuncjuje, i wyrokowi przyklaśnie. Miernota, talent lepszych opluje... - niestety, to Polska właśnie. Anonimowym swym komentarzem, z błędami idiota draśnie. Grafoman w necie dziś jest pisarzem... - niestety, to Polska właśnie. Dawne życzenie: "moc pomyślności", brzmi teraz: "niech piorun trzaśnie". Wszędzie

Można płakać lub się śmiać, lecz musimy wciąż się pchać! W dzień i w nocy, jawnie, skrycie, pchamy się przez całe życie. Gdy nas rodzą własne mamy już się wtedy na świat pchamy! W niemowlęctwie, ważnym w skutkach pchamy się do mamy sutka. Gdy wyrosłeś z niemowlęcia i w pieluchy przestałeś srać w mamy pchałeś się objęcia, aby strachów mniej się bać. Kiedyś w szkolnej ławie zasiadł pchałeś palec w nos, głuptasie. Na maturze z chęci szczerej też się pchałeś w... tylny szereg, by komisja nie poznała, żeś jest całkiem durna pała. Kiedy stałeś się dorosły i wąs z brodą ci urosły, gdzieś nie spojrzał, kurza mać, człek się wszędzie musiał pchać! Czy na dniówkę, czy na akord każdy bidę pchał jednako. Tylko ci, co w krawacie pilnowali, jak wy pchacie. Przed sklepami tłok i płacz, gdy "rzucili" mięsa ćwiartkę więc w kolejce stawał "stacz", a tyś szykował mięsne kartki. Mało kto już dziś pamięta, To jak stali stacze-pchacze za klienta. Gdyś ożenił się z wybranką też czekał