NIECH ICH JASNY GROM!

Krzyż – znak święty,

Przez sektę polską

W politykę wpięty.

Gdy to się stało,

Na sektę wiało, lało…

Kilkunastu z sekty -

Dzień i noc strajkowało.

 

Wszystko bez skazy sekta znosi.

I bez odzewu znosi też.

Sekta wszak chlubne hasła głosi –

Wpięta w krzyż, jak w krew - wesz.
Żadne wezwania hierarchów,

Żadnych próśb w sprawie krzyża.
Sekta ma swoich marchów,

Przed nikim się nie zniża.

 

A, jeśli sektę ktoś śmie ruszyć,

Ot, dajmy na to ktoś z biskupów -

Sekta złowieszczo zęby suszy

I na tych ktosiów - huzia kupą.

Lecą niechybnie sprośne słówka,
Wiązanki siarczyste także lecą.

Sekta nie życzy nikomu zdrówka,

Zwykle wlepia „mać” kobiecą.

 

Sekta wszystkich i wszystko olewa,

Ma żarcie, picie, bezpiekę darmo.

Sekta modli się do niebios i śpiewa…

Bóg święty i PiS jej karmą…

Duch PiS do walki ją zagrzewa,

A walka jej głównym celem.
Sekta pod krzyżem dobrze się miewa,

Wymaga przecież niewiele.

 

Można krzyż zabrać z placu,

Powiada sekta – nic się nie stanie.

Nie damy jednak się pajacom

Wykiwać tak ot, za nic.
Wpierw w miejsce krzyża musi być,
Na placu przed Pałacem -
Pomnik Lecha. I musi lśnić
Na postumencie „krzyż nasz – cacy”…

 

Oto melodia zdarta i jej rym,

Który nawraca da capo al fine.

Sekta przed Pałacem wiedzie prym,

Jest nowej władzy PiS zaczynem.

Na prośby i wezwania głucha,

Groźby, naciski ma także gdzieś.

Jedynie Jara sekta słucha -
Jaru – nieś ją na plecach, długo – nieś!

Z krzyżem i sektą pędź do władzy,

Masz na to jeszcze okazje dwie.

Rób to skutecznie, ja ci radzę,

Inaczej będzie z tobą źle.

Skończysz niechybnie na bocznicy,

Jak polityczny drogowy złom.

Czekają na to twoi ladacznicy -
Zbychu, Paweł, Ela…
A niech ich jasny grom!…

 

29 sierpnia 2010 Stanisław Cybruch